คุณเคยฟังเพลงสักเพลงที่เหมือนกับแต่งขึ้นมาเพื่อคุณโดยเฉพาะไหม
เพลงที่ทุกถ้อยคำมันทิ่มแทงโดนใจมากเสียจนน้ำตาคุณไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
เพลงที่ทำให้เวลาคุณหมุนย้อนกลับไปยังอตีตหวานอมขมที่ผ่านมา
เพลงที่ทำให้คุณทั้งเศร้าและสุขกับวันวานเหล่านั้นไปพร้อม ๆ กัน
เพลงที่คุณพร่ำอ้อนวอนต่อฟ้าขอให้คนในอดีตของคุณได้ยินมันแล้วนึกถึง
คุณคุณมีเพลงแบบนั้นไหม?
เพลง “ความคิด” ของแสตมป์ 7th Scence ประกอบภาพยนต์เรื่อง A Moment In June
ทำเอาฉันน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวในครั้งแรกที่ได้ฟัง เพราะมันโดนใจฉันอย่างน่าใจหาย
ทุกถ้อยคำที่ถูกร้องไปตามจังหวะดนตรีได้ไปเปิดกล่องแห่งความทรงจำที่ฉันมีต่อคนคนหนึ่ง
มันตอกย้ำความรู้สึกที่ฉันมีให้คนคนหนึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาเกือบห้าปี
เหมือนกับฉันกำลังนั่งดูหนังรักสักเรื่อง หากแต่ภาพยนต์เรื่องนี้เป็นเรื่องรักของตัวฉันเอง
มันอาจเป็นแค่ความรักธรรมดา ๆ สำหรับคนอื่น แต่สำหรับฉันมันยิ่งใหญ่และงดงามเท่าที่ฉันจะรักคนสักคนได้
เพลงช่วงแรกสะกดให้ฉันย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนที่ความรักผลิบาน เมื่อตอนที่ฉันรู้สึกว่าโลกคือดาวเคราะห์ที่น่าอยู่ที่สุดในกาแลคซีนี้
น่าแปลกใจที่ทุกเหตุการณ์ ทุกคำพูด ทุกเรื่องของเราตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอจนถึงวันสุดท้ายที่ต้องจากยังคงเด่นชัดในความทรงจำของฉัน
ฉันจำได้แม้กระทั่งความรู้สึกของฉัน ณ ขณะนั้น จำได้ว่ารู้สึกยังไงเมื่อได้เห็นเขาครั้งแรก
จำได้ว่าดีใจแค่ไหนที่ได้รู้จักเขา จำได้ว่าตื่นเต้นแค่ไหนที่ได้คุยกันครั้งแรก
จำได้ว่าสุขใจเพียงใดที่ได้จับมือเดินเคียงข้างกัน จำได้ว่าอบอุ่นเพียงใดในอ้อมกอดของเขา
ทุกความรู้สึกมันยังสดใหม่เด่นชัดเกินกว่าจะทำใจให้เชื่อได้ว่า
ทุกความรู้สึก ทุกความทรงจำ ทุกความสุขใจเหล่านั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงอดีต
คำว่า “เรา” เรื่องของ “เรา” รักของ “เรา” ณ ขณะที่ฉันกำลังหายใจอยู่นี้เป็นเพียงอดีตที่มิอาจย้อนหวนคืน
ตอนนี้กลายเป็น “ฉัน” และ “เขา” ที่ไม่มีทางไหนทำให้กลับมาเป็น “เรา” ได้อีกแล้ว
ฉันเจ็บปวดที่เพิ่งตระหนักได้ถึงความรู้สึกมากมายที่มีต่อเขาเมื่อไม่นานมานี้ซึ่งมันก็สายเกินกว่าที่จะบอกให้เขาได้รับรู้
ฉันเพิ่งรู้ว่ามันมากมายเพียงใด...มันมากจนกระทั่งเก็บไว้ไม่ไหว...มันเอ่อล้นจนเนื้อที่ในใจไม่สามารถกักเก็บได้พอ
ความรู้สึกทั้งหมด ความคิดถึงที่มี ความรักที่ทวีขึ้นในใจฉันกลับเพิ่งคิดได้เมื่อวันที่ “คนรัก” จากไปแสนไกล
“...หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ และคอยพูดออกไปทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉัน...”
เมื่อจบเพลงฉันถึงได้เห็นว่าฉันเองก็เคยมีความรักที่สวยงาม ถึงแม้ว่ามันจะกลายเป็นอดีตแต่มันก็เป็นอดีตที่งดงาม
แม้โอกาสที่สองของฉันกับเขาจะเป็นศูนย์ แต่ขอเพียงแค่ทั้งฉันและเขาไม่ลืมรักครั้งนั้นของเรา ฉันว่ามันก็เพียงพอแล้ว
ทุกวันเพลงนี้ได้กลายเป็นเพลงประจำที่ฉันต้องฟังวันละหลาย ๆ รอบ ไม่ใช่เพื่อย้อนเวลาหรือเพื่อตอกย้ำอดีต
แต่เพื่อดื่มด่ำกับความงดงามของความรักครั้งนั้น ที่แม้จนเวลานี้ก็ยังคงเป็นรักเดียวที่ฉันมี
“ยังเดินผ่านทุกวัน ที่ๆเราพบกัน เมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆได้ทุกตอน ราวกับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด ในชีวิตจริงคงไม่เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา
*ได้แต่ฝาก ความคิด ของฉันเอาไว้ เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนหนึ่งยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอ ตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้ อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้ามันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ..*
อยากเจอเธอเหลือเกิน เพราะก่อนที่เราต้องเดินแยกทาง
ฉันมีความคิดหลายๆอย่าง หลายอย่างเหลือเกินที่ฉันไม่ได้พูดไป
แต่กลับมานึกขึ้นได้ในเวลานี้ ในเวลาที่เธอเดินจากฉันไปแสนไกล
หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ และคอยพูดออกไปทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉัน”
